Dag 25 (Lindis Pass)

Kia ora!

Na een volle, natte en koude dag gister in Doubtful Sound, welke zeer geslaagd was, worden we wakker bij redelijk weer in Te Anau. We hebben besloten dit kleine dorp nog even te bezoeken voordat we op pad gaan. Vandaag zullen we het eiland min of meer dwars oversteken van de west kust naar de oostkust. Dat kan snel, maar ook langzaam. Wij willen graag de Lindis Valley zien dus zullen eerst door het midden wat meer noordwaarts trekken. We zullen ergens midden in de vallei stoppen om te overnachten. De dag daarna zullen we dan pas doortrekken naar de oostkust.

Nog even lekker douchen, ontbijten, koffie en dan gaan. Het dorp Te Anau is niet veel maar oogt gezellig en knus. Of hier maffia praktijken aan de orde van de dag zijn weet ik niet, maar het dorp sterft wel van de Italiaanse restaurants welke volgens de bordjes allemaal door trotse origineel Italiaanse families worden gerund. Verder vind je ook hier weer de ene outdoor sport zaak na de andere. Aangezien we besloten hebben vanavond in de middle of f#€&ing nowhere te overnachten moeten we voldoende eten en drinken inslaan. We willen daarnaast eens echt boven een kampvuurtje koken. In één van de sportzalen vragen Jelle en ik naar iets van vuurstenen. De goede man heeft zelf iets beters. Een mooi mes met achter in het handvat een stuk vuurstaal waarmee je de vonken kan maken. Met het mes in de pocket gaan we op de supermarkt af. Ik weiger mijn eigen fluffy eten te vangen vanavond ;) De grote beef lappen doen het ook goed wat mij betreft.

Dan op weg naar wat de beroemde Lindis pass is. We rijden dezelfde weg die we heen zijn gekomen, gaan langs Queenstown en besluiten toch nog één keer de Fergburger tent op te zoeken. Voor mij ditmaal de mr. Big Stuff :) Wederom een genot. En stiekem denk ik, als het kampvuur vanavond niets wordt heb ik mijn proteïne vast binnen. Hoef ik geen dikke knapperige meelwormen te zoeken hoor mr. Bear Grills!

Na Queenstown rijden we door richting Cromwell en zo verder. Het landschap veranderd als we dichter bij de vallei komen in een soort toendra achtige vlakte, maar dan heuvelachtig. De pass hadden we allemaal als een klein kronkelig klote weggetje dwars over de heuvels en bergen verwacht. Niets is minder waar. De Lindis pass, ook wel state highway 8 genoemd, gaat simpelweg dwars door de vlakte van de vallei. Dat betekend een aangename rit met schitterend uitzicht door het bizarre heuvellandschap.

Redelijk bijtijds voor ons, zo tegen half 7, stoppen we op een rustplaats. Aangezien onze camper als 'Self-contained' geregistreerd staat morgen we in principe overal overnachten, mits er geen bordje staat dat het niet mag. Hier is alles prima. Deze rustplaats ligt aan een beekje en ziet er prima uit. Helaas zijn de sporen van menselijk bezoek zeer aanwezig, vooral langs een aantal delen van de oever waar meer toiletpapier ligt dan in de super-voordeel-familie-xl Jumbo verpakking te vinden is. Ik vind dat nou echt heel zonde. Helaas.

Jelle, Cindy en ik beginnen vast hout bij elkaar te sprokkelen. We vinden aardig wat droog spul, en droge blaadjes en kleine takjes om het vuur mee te starten. Jelle pakt zijn mes erbij en begint druk met het vuurstaal over het blad van het mes te vegen. Het wil niet echt lukken. Af en toe een klein vlammetje maar steeds van korte duur. Ik heb dan wel gewoon een stuk of 3 aanstekers bij mij maar we willen het ons niet gemakkelijk maken. En, jawel, de aanhouder wint. Jelle lukt het om het hout en blaadjes vlam te laten vatten. Langzaam leggen we er steeds meer op en even later genieten van een mooi gecontroleerd vuurtje van een halve meter hoog.

Als we net lekker zitten komt een man ons vertellen dat we geen open vuur mogen maken in dit gebied en dat de politie actief rondrijdt hier. We hebben dan wel een emmer water en de brandblusser van de camper er bij staan, maar besluiten toch het risico niet te nemen. We laten de vlammen uitgaan, en dan beseffen we dat er nu eigenlijk gewoon kolen liggen te gloeien. En dat valt niet echt op vanaf de weg. Met de grill van de camperoven maken we een primitieve BBQ en leg ik het vlees er op. Meteen al ruikt het lekker, en het kleurt schitterend. Binnen in de camper, gewoon op saai gas, worden de aardappeltjes en groente klaar gemaakt, en al snel zitten we echt waanzinnig te smullen. En wat een smaak aan het vlees! Echt ongelooflijk. Geen flauw idee welk soort hout we hebben gebruikt maar de rooksmaak die dat afgegeven heeft is heerlijk. Van de smaak zullen we nog wel dagen kunnen nagenieten want alle kleding heeft dezelfde lucht als het vlees smaak heeft :)

Voldaan genieten we in de camper na met een whisky en een rum en zoeken ons bedje op. Morgen de pas afrijden en op naar Dunedin.

E noho ra,

Reinier

PS, Bear Grills, doe niet zo moeilijk man. Simpele tip, neem gewoon altijd een camper mee in je rugzak als je gedropt wordt. Met je meelwormen! Tsss.