New York Dag 02

'Zullen we de wekker vroeg zetten? Dan kunnen we op tijd gaan en mogelijk een lange rij vermijden' is wat we gister tegen elkaar zeiden. Prima, wekker om 8 uur gezet. Totaal niet nodig. Allebei waren we al ruim voor die tijd wakker. Deels de 'jetlag' en deels omdat we gister rond 21:00 compleet instortte in bed en zo onder zeil waren.

Afijn. Vroeg genoeg op pad. Naast de deur een  broodje als ontbijt 'to go' gehaald en op naar de metro. Precies zoals je in de films ziet. Imposant, oud en lelijk. Daardoor bijzonder mooi eigenlijk. Eindstop: Metrostation South Ferry. Vanaf hier stappen we op de veerpont naar Lberty Island en Ellis Island. Het sneeuwt vandaag licht dus we maken ons weer op voor een koude dag. New York ziet er best bijzonder uit onder een laagje sneeuw.

Liberty Island is het eilandje waar, hoe logisch ook, Lady Liberty staat. Een beeld dat iedereen kent. Door de sneeuw die aanhoudt is het zicht niet zo helder. Vanaf de pier van Manhattan kunnen we haar wel al zien, maar niet heel duidelijk. Na het halen van een kaartje wachten we in een rij voor de security check. Langzaam schuifelen we door. Wachten,  dat is het keyword hier in NY. Voor alles is een rij. De security check is als op een vliegveld. Alles in bakken, jas en riem uit/af, geen glimlach te bekennen. Je hebt niet de meest spannende baan, maar is het echt een baan vereiste dat je lachspieren nooit zijn ontwikkeld of door welke reden dan ook inmiddels compleet verlamd zijn? Their loss! Wij hebben er zin in. Op de boot is het koud en we blijven dan ook lekker binnen zitten met een kop warme chocomel. Aangekomen op Liberty Island schuifelen we naar het information centre. Daar valt een audio tour op te halen. We missen het en komen via een giftshop en restaurant weer buiten. We lopen rond het standbeeld en maken in de licht vallende sneeuw al de verplichte selfies en panorama's. We lopen terug voor een tweede poging van de audio tour en hebben nu wel geluk. De tour biedt wat interessante informatie en met regelmaat de optie om # te drukken voor diepgaandere informatie of play om gewoon verder te gaan. We hebben het allebei te koud voor diepgaande informatie dus drukken driftig steeds weer op play. De informatie gaat vooral in op het standbeeld als symbol, wat het voor vele betekend, de bouw en vernuftigheid van de constrtuctie. Het standbeeld in gebouwd van slecht een cm dikke koperplaten. Het frame van binnen is ontworpen door Eiffel, nog voor hij zijn toren bouwde. Na braaf weer een rondje te hebben gedaan leveren we de audio tour in en lopen weer naar de ferry. We hebben geluk, hij ligt al klaar en vertrekt bijna. Op naar Ellis Island.

Ellis Island is dienst gaan doen als immigratie centrum tijdens de hoogtijdagen van instroom in Amerika. Men kwam hier aan land, werd gescreend en mocht dan of blijven,of moest terug. Nu is het een immigratiemuseum waar je veel van de immigratiegeschiedenis kan opdoen. Wederom een audio tour maar ditmaal wel indoors. Ik begin overal ijverig alle borden te lezen maar zwak dit af als ik merk dat Cin dat niet doet ;) Een deel van het museum bestaat uit de geschiedenis van immigratie, van de eerste kolonisten, de bonthandel tussen Nederlanders en Indianen, oprukken van kolonies en daarmee geforceerd verdrijven van de Indianen, Slavenhandel, vallende economie in China, mislukte aardappeloogsten in Ierland enz. Een ander deel van het museum laat zin wat mensen die hier binnen kwamen moesten doorstaan.  Na alles een beetje te hebben bekeken gaan we naar buiten waar er schitterend uitzicht op Manhattan te zien is. Al is het nog wel een beetje mistig, de Skyline is goed te zien. Wederom hebben we geluk met de boot en we vetrekken terug naar Battery Park.

De volgende stop is het 9/11 memorial,oftewel ground zero. Daar aangekomen lijkt het ineens overal veel stiller. Er hangt een grote mate van respect nog steeds om die plek en het is bijzonder indrukwekkend daar te staan. De plek waar de twee toren hebben gestaan zijn nu bezet door twee vierkante 'vijvers' die precies zo groot zijn als de omtrek van de torens waren. De randen van beide vijvers zijn gegraveerd met alle namen van de slachtoffers. Uit sommige namen steekt een Amerikaans vlaggetje of een enkele bloem. 

We gaan aar de rij voor het museum daar maar krijgen te horen dat het circa 2 uur duurt voor je binnen bent. Al vinden we het inmiddels minder koud aanvoelen dan gister, hier hebben we ook weinig trek in. We besluiten gewoon terug te gaan richting Times Square en dan Madame Tussaud. Welopen eerst nog langs het Supreme Court. Een gebouw vooral bekend van de Law & Order serie. Leuk om daar een foto te maken.

Bij Madame Tussuad moeten we uiteraard weer in een rij wachten. Het valt redelijk mee dit keer. Binnen een groot scala aan beroemde personen en figuren. Mensen nemen de leukste poses aan met de beroemdeheden. Na 1 foto besluit ik dat ik hier niet een van ben en dat dit alleen is weggelegd voor Gibri onze reisgenoot. Het is een bijzonder leuke ervaring maar stiekem had ik van het MadameTussaud in New York iets meer verwacht. Geeft niet, was het alsnog waard.

We sluiten de dag af met eten in het Hard Rock cafe. Weer een rij! En dat alleen om een buzzer te bemachtigen om dan, als er een tafel vrijkomt, opgepiept te kunnen worden. We krijgen een buzzer en de mededeling dat het 1,25uur gaat duren voordat er een tafel vrijkomt. We mogen wel alvast naar binnen en bij de bar wat drinken. Na een paar  minuten komen er twee krukken vrij en wij gaan zitten om wat te drinken. 'Drinks or food' vraagt de barman. Kan dus ook gewoon aan de bar eten! nou, feest met je tafeltje over dik een uur, wij eten wel aan de marmeren bar met directe bediening en nooit een leeg glas. Na een overvolle maaltijd nog even de shop in en dan op naar het hotel. Ik eindig graag met een kop koffie van de starbucks hier beneden een loop nog even naar dehoek waar onze twee vaste hobo's bivakkeren. Ik vraag of ze ook zin hebben in een bak koffie. Toch liever een burger van Wendy's hier  om de hoek geeft 1 aan. Geen probleem, gaan we regelen. Ik haal de burger en helaas is dan de starbucks dicht. De koffie hou ik voor mijzelf en hen tegoed dan maar. Xavier en Lee heten ze en ze verdienen wat bij door afval te verzamelen. Een shelter doen ze niet aan, daar jatten ze de weinige spullen die ze al hebben toch alleen maar. Nee,deze hoek is prima. Niemand jat hun spullen en politie check af en toe of het nog goed met ze gaat. Prima tevreden met eigenlijk niets.

Nu weer lekker onder de wol.  Morgen weer een mooie dag in het verschiet.