Australie Dag 07

Vandaag staat Fraser Island op het programma.

We moeten er al vroeg uit en hadden de wekker dan ook om 06:00 gezet. s' Morgens maakt cin mij wakker: Kom je er uit? Het voelt vroeg al is het al licht. Als Cin terugkomt van de wc heb ik net op mijn telefoon gekeken. Om 07:05 worden we opgehaald. Ik vraag Cin: Hoe uitgebreid wil je ontbijten? Gewoon zegt ze, hoezo? Omdat het 05:15 is nu. Ze kijkt op haar telefoon en zegt nee hoor, kijk maar. Haar telefoon laat inderdaad 06:15 zien. Mijn horloge geeft ook 05:15 (maar ja, die staat in verbinding met mijn telefoon) en nergens vinden we echt een klok. Dan kijk ik op die van de auto, ook die geeft 05:15 aan. Na een half uur springt ook Cin der telefoon weer terug in de tijd. Apart, maar wel heel relaxt kunnen opstarten nu dus. 

Om iets voor 07:00 staan we buiten de poort en worden we opgewacht door de bus. Paul is onze chauffeur en zal ook onze tour guide zijn vandaag. Na diverse pick ups komen we aan bij River Head vanwaar de veerboot vertrekt. Het eiland ligt dicht aan de kust (is ooit 300.000 jaar geleden zelfs verbonden geweest aan het vaste land) en is dus goed zichtbaar. De oversteek is ongeveer 15 minuten.

De veerboot meert aan bij een kleine docking en langs de oever zijn mangrove zichtbaar die het eiland in gaan. We stappen in een enorme 4x4 coach bus en vertrekken het land in. Alles gaat hier 4x4 om 1 simpele reden: Het eiland is volledig van zand. Er is geen steen te bekennen. Er is wel op het zicht steen/rots te vinden maar dat blijkt 'Coffee Stone' te zijn. Een combinatie van zand en afgestorven vegetatie die in de loop van 1000den jaren is samengeperst. Je breekt het zo af en in je handen knijp je het zo fijn tot een soort koffiepoeder. Vandaar ook de naam.

Het eiland is ongeveer 123 km lang en 5-25 km breed. Je vind er diverse landschappen die je eigenlijk niet zo dicht bij elkaar zou verwachten. Mooie zandstranden, mangroves, duinen, eucalyptus en Kauri Tree bossen en over het hele midden van het eiland zelf tropisch regenwoud. Er zijn zo'n 40 zoetwater meren op het eiland, allemaal puur ontstaan vanuit regenwater. Het Eiland werd eerst bewoond door mensen door de Aboriginals. Zij noemde het K'Gari (paradijs). Eind 1700 werd het door Captian Cook in kaart gebracht en werd het Great Sandy Peninsula genoemd. hij dacht dat het vast zat aan het vaste land. Captain Flinders ondekte later dat het een eiland was en gaf het de naam Great Sandy Island. De huidige naam komt van het verhaal van Captian James Fraser die met zijn vrouw aan boord schipbreuk leidde en uiteindelijk op Fraser Island belandde. De kapitein zelf overleed op het eiland maar zijn vrouw is uiteindelijk van het eiland gered. Het eiland is naar haar vernoemd.

Wij vertrekken vanaf de docking over zandwegen door het regenwoud naar de andere kant van het eiland. De kust daar dient als snelweg (je mag er 80). Het is er een waar 4x4 paradijs! We rijden langs de kust door op weg naar een van de beroemste scheepswrakken van het eiland, en de enige zichtbaar en te voet te bereiken: de SS Maheno. Ongeveer halver wegen stoppen we nog. Er staan 3 vliegtuigen op het strand. Voor een relatief laag bedrag kan je een Scenic flight nemen. Zij zullen opstijgen vanaf het strand, rondje vliegen over zee en het eiland en dan landen, wederom op het strand, vlakbij het scheepswrak. Wij nemen dit met beide handen aan. Wat een beleving. Kan geen drone tegenop. Het eiland is al waanzinnig om overheen te rijden, maar van boven af ziet het er zo immens mooi uit. Eenmaal geland stappen we weer in de bus en rijden een klein stukje door naar het wrak.

De SS Maheno is een passagiersschip uit 1905 en voer rondom Nieuw Zeeland. In de 1e wereldoorlog werd het omgebouwd tot hospitaal schip voor de marine. In 1935 werd het schip afgedankt en verkocht aan een Japans bedrijf. Deze zou het schip slopen voor onderdelen en metaal. Het bedrijf had erg weinig geld mee en om terug te kunnen met de Maheno op sleeptouw verkochten ze alvast de koperen schroef propellers. Ze voeren uit en kwamen vlakbij Fraser Island in een Cycloon terecht. Hierdoor brak de sleepkabel. Omdat van het nog volledig functionerende schip de schroef propellers waren verkocht kon het niets anders dan met de storm meedrijven en kwam zo te stranden op Fraser Island. Er is immiddel niet veel meer over maar de vormen zijn nog duidelijk zichtbaar.

Hierna reden we naar Eli Creek, één van de vele zoet water beekjes die uitmond in de zee. Het water is bijzonder helder en zo puur dat er vrijwel geen leven in voorkomt. De PH waarden zijn daar te laag voor. Al het zoet water op het eiland komt vanuit het regenwater dat in de vele meertjes achterblijft. Het water zakt of weg in het zand om vervolgens als grondwater ergens weer boven te komen, of blijft als in een bassin er in liggen. Het water uit de meeste beekjes komt vanuit grondwater bronnen. Dat dit zo puur water is komt doordat het circa 100 jaar duurt voordat het vanuit regen in grondwater is omgezet. Al die tijd wordt het gefilterd door het zand.

Vanuit Eli Creek rijden we eerst naar de lunch locatie en vervolgens naar Lake McKenzie, een van de meren die als een bassin zijn gevormd. Ook hier is het water weer fantastisch helder en schoon. Hier hebben we even tijd om te genieten en te zwemmen. Het is wel wat fris, dus Cin slaat het zwemmen over. Ik ga uiteindelijk toch en het is heerlijk. Terug bij de bus pakt een grote hagedis nog even de laatste zonnestralen mee op een boom. Een van de natuurlijke bewoners van het eiland. Een andere bewoner is de meest pure kolonie Dingo's. Afstammeling van de Aziatische wolf, lijkt op een middelgrote hond. Op het vaste land zijn veel lijnen van Dingo's in de loop der tijd gekruist met huishonden en daarom niet meer volledig puur. Verder vind je op het eiland diverse slangen, veel vogels en is de zee rijk gevuld met dolfijnen, walvissen diverse van de grootste haai soorten en schilpadden. We worden er dan ook direct in het begin al op gewezen dat zwemmen in de zee echt niet handig is. Ooit leefde er ook Koala's op het eiland maar die zijn inmiddels verdwenen.

Wij rijden nog even langs 'Central Station' een oud logging kamp. In de begin jaren 1900 werd er veel boskap op het eiland gedaan omdat het hout hier bijzonder goed is. Daar is mee gestopt om het eiland te behouden. Het kamp is inmiddels vrijwel volledig verdwenen op 1 opslagloods na en een reproductie van een houthakkers woning.

Hierna eindigt het avontuur op Fraser Island en gaan we met de ferry weer naar vaste land. Het eiland is zo bijzonder mooi en divers. We hebben hier echt intens van genoten. Als ik kon gin ik er morgen weer heen. Maar morgen vertrekken we door naar boven. We moeten nog een aardig stuk afleggen.

Voor nu; G'day and no worries!