Australie Dag 26

Vannacht is het gaan stormen en de tent werd lekker heen en weer geschut. Nu merk je daar niet veel van want het is wel een soort semi vast huisje, maar ik heb van het geluid de hele nacht niet kunnen slapen, dus word heel moe wakker. Rein heeft af en aan een beetje geslapen.

We nemen weer wat ontbijt en daarna vertrekken we in het donker met de bus naar de laatste wandeling in Kings Canyon. Dit zal er een van 7km zijn waarvan de eerste 100 meters stijl omhoog gaan (jeeej..). Iedereen doet dit stuk op zijn eigen tempo en iedereen komt heelhuids boven aan. Guy noemde deze klim Heart Attack Kill, en dat is niet voor niets. Bovenaan komen we een defibrilator tegen. Gelukkig hebben we die niet hoeven gebruiken.

De rest van de wandeling is redelijk makkelijk te doen en het is adembenemend mooi! Ook hier weet Guy weer het een en ander te vertellen over de flora en fauna. Enfin, ik denk dat de foto’s voor zich spreken.

Als we nog 1 uur terug moeten lopen zit ik er redelijk doorheen. Mijn energie is ver te zoeken en ik ben heel moe. Gelukkig duurt het minder lang dan ik dacht en kunnen we de bus weer in om verkoeling te zoeken van de Airco. Zo is het 10:30 en heb je het gevoel dat je al een hele dag achter de rug hebt.

We gaan we naar een plek om lunch te maken en daarna is het tijd om terug te gaan rijden naar Alice Springs. Onderweg stoppen we nog een paar keer en zamelen we stiekem wat geld in om aan Guy te kunnen geven namens ons allemaal. Het is hier niet gebruikelijk om fooi te geven. Niet in restaurants, niets in taxi’s en ook niet aan de tour guide, maar we wilden dit toch doen. Hij kon het in ieder geval waarderen en dat maakte ons dan weer blij.

Dan was er nog de 100km offroad weg die we met de bus gingen doen. Met een aankondiging van het nummer ‘Highway to Hell’ wisten we dat het zover was. Daar gingen we al hobbelend over de grote zandweg heen als we na een paar km stoppen. Guy stapt uit, loopt naar achter, stapt weer in en draait de bus om. Een van de luiken aan de buitenkant was open gegaan en een paar km terug vinden we de ton met water die hij altijd bij zich heeft.

Dus nu hebben we geen water meer. Ach het is nog maar een paar 100km. Tientallen km’s verder stop hij de bus weer, stapt uit, loopt naar achter, loopt terug en vraagt of iedereen kan controleren of zijn/haar koffer nog achterin ligt. Het andere luik incl. trap was ook open gegaan.

Alle koffers waren er nog en  we maken ons klaar weer verder te gaan. Guy schakelt wat, rijd een stukje, stopt, schakelt wat… er is iets mis met de motor. Hij forceert de motor om iets te doen waardoor het roetfilter word schoon geblazen, en ondertussen staat de hele groep midden op de weg in de outback, ach dan maak je dat ook nog een mee met 40 graden.

Uiteindelijk lukt het om de motor weer goed te laten lopen en we rijden naar de laatste stop. Hier noteert Guy waar we allemaal verblijven en als we in Alice Springs aankomen worden we netjes afgezet bij ons hotel.

Met een zwaar gevoel verlaten we de groep achter. Zoals een van de mensen al zei, we zijn echt een hele leuke groep mensen. We hebben trouwens nog een hele leuke groepsfoto genomen bij Kings Canyon. Die krijgen we hopelijk snel opgestuurd, dan zet ik hem hier op het blog.

Nu heb ik 3 dagen bijgewerkt op ons blog. Ik had veel meer willen typen, maar we zijn moe en gaan zo nog lekker even uit eten.

De foto’s zeggen denk ik wel genoeg. Het is echt een aanrader.

En voor het eerst, gaat de wekker morgen niet zo vroeg.