Australie Dag 32

Omdat we gisteren al wat boodschappen hebben gehaald kunnen we vandaag rustig aan opstarten. Ontbijt hebben we al in huis. Dus weer eens lekker uitgeslagen, nou ja, half 9 eruit dan. Maar toch. De horror van de outback hijgt nog na in onze nek J dus alles na zonsopgang voelt heerlijk. Terwijl Cin alvast wat Griekse yoghurt pakt maak ik mijn koffie klaar en loop snel de veranda op. Zou er wellicht een vriendje of twee op het veld zitten? Helaas, het veld is akelig leeg. Nou ja, kan niet altijd geluk hebben toch.

We pakken onze spullen in en maken ons klaar voor onze Grampians experience. We hebben een aantal plekken gemarkeerd waar we heen willen. De belangrijkste is toch wel het gebied ‘Wonderland Range’. Je kan dit al bereiken vanuit Halls Gap waar wij zitten maar we rijden met de auto naar de parkeerplaats van het park om wat tijd te winnen. We willen nog wat meer zien.

De Grampians is een Rotsformatie van zandsteen. Als je er naar toe rijdt wordt het bijzondere extra duidelijk. In de wijde omstrek is het landschap volledig vlak. We reden gister al uren door ‘Nederland’ voor ons gevoel toen dit gebergte ineens opdoemde. De naam heet het gekregen van Major Thomas Mitchell die het gebeid erg veel vond lijken op het Grampian gebied in Schotland, nu de regio rondom Aberdeen.

We beginnen onze wandeling dus bij de Wonderland Range. Het eerste stuk brengt ons naar een waterval, Splitter Falls. Met een beetje gehannes met de camera, juiste hoek vinden, timerfunctie van 10 seconden maximaal, binnen die tijd over natte rotsen behoedzaam naast Cindy gaan zitten, hebben we een leuke foto van onszelf onder de waterval. We lopen terug en beginnen de echte wandeling. 4,2km return over paden en rotsen, steile wanden en circa 32 graden maken het een behoorlijke beproeving. Vanaf de start komen we eerst bij de Grand Canyon. Een diep uitgesleten breed ravijn. Uiteraard mooi, maar we hebben al wat grotere gezien inmiddels. De weg loopt verder en langs de bovenkant van de rotformatie klauteren we door. Na een paar mooie vergezichten en een Cool Chamber, overhangende rots waar het zeer aangenaam koud is in de gevormde ruimte, komen we bij een extreem smalle doorgang naar een smal ravijn. Het draagt de naam Lady Hat Silent Street en dat komt omdat al het geluid verdwijnt daar. Je hoort echt niets meer om je heen. Na dit doorgelopen te hebben komen we uit bij The Pinnacles, delen van het gebergte die uitsteken over de immense kliffen. Wat een uitzicht! Dat maakt voor mij de zware wandeling meer dan waard. We nemen hier even een moment rust en beginnen na ongeveer een half uurtje weer aan de terug reis. Dat gaat een stuk vlotter zo naar beneden.

Nadat we bij de auto aangekomen zijn rijden we weer even terug Halls Gap in. We halen nieuw water en wat brood om te lunchen. Hierna rijden we naar een aantal mooie uitkijk punten. We beginnen bij de Boroka Lookout. Een schiterend uitzicht over de vallei eronder. Hierna The Balconies. Overhangende rotsformatie met wederom een spectaculair uitzicht. The Balconies zelf zien er ook zeker spectaculair uit. Dan rijden we door naar Reeds Lookout en vandaaruit naar McKenzie Falls. Eindelijk eens een flinke waterval. Er loopt een pad naar een hoog uitkijkpunt waar we eerst heen gaan. Daarna volgen we een tweede pad dat parallel aan de waterval loopt en via dit pad kan je tot aan het bassin komen. Op het punt waar de waterval over de klif heen naar beneden valt gaat het pad over in een hele steile trap naar beneden. Cin ziet het niet zitten om weer een steil pad af te gaan. Ik ga er nog wel even op uit, het is niet ver maar wel erg steil. Beneden is het dan wel echt waanzinnig om de woeste kracht van zo’n waterval mee te maken.

Na dit avontuur houden we het voor gezien. Het is inmiddels bijna 6 uur en we willen een wasje draaien voordat we hier morgen weggaan. Ook heeft onze ervaring gister ons geleerd dat je hier vroeg moet zijn om in een restaurant nog wat te kunnen eten. Gister waren ze in het restaurant namelijk niet heel blij dat we om half 9 aankwamen. De keuken sluit om half 9 daar. Overigens overal in het dorpje. Nadat de was gedaan is en in de droger zit gaan we terug naar het restaurant van gisteren. Hopelijk vandaag wat vriendelijker ;) Dat lukt. En we hebben wederom heerlijk gegeten.

Morgen helaas deze leuke, met kangoeroes bezaaide plek weer verlaten en op naar de volgende mijlpaal, The Great Ocean Road! Zin in!

G’Day